Монгол Улсад ядуурлын түвшин буурч 27.8 –д хүрч буурсан гэсэн дүн Үндэсний статистикийн хорооноос гаргасан судалгааны дүнгээр гарчээ. Энэ дүнгээр Монгол Улсын нийт хүн амын 903 мянга нь нэн ядуу амьдарч байгаа. Сард 187 мянган төгрөгийг хэрэглээндээ зарцуулдаг учраас нэн ядуу амьдралтай иргэдийн тоонд орно гэж үзжээ. Өдөр тутмын хэрэглээ мах, ногоо,гурил, гурилан бүтээгдэхүүн жимсний үнэ хэд дахин өссөн. Өдрийн хэрэглээг гаргаад сарын 30 хоногт үржүүлэхэд яаж ч бодсон 187 мянган төгрөг хаанаа ч хүрэхгүй. Ахмадууд 300 мянган төгрөгний тэтгэврээр эм тарилга, хүнсээ авч хүчрэхгүй байхад иргэдээ яаж 187 мянгаар амьдарч болно гэж тооцоо гаргасныг ойлгоход хэцүү. Амьжиргааны бататалгаажих доод түвшнээс доогуур орлоготой учраас ядуу гэж тооцсон гэсэн бол бас яая гэхэв. Харин энэ ядуурлыг тооцсон тоогоо хүний өдөрт авах хүнсний илчлэгийн тоогоор гаргасан. Дэлхий нийтэд ядуурлыг тооцдог аргачлал гээд тайлбарлах. Монголын хөгжил дэлхийн хаана явна. Иргэдийн авдаг цалин нь хэд вэ гэдгийг бодож тооцож гаргасан тоо  гэдэг юу л бол .  Хэрэв хүнсний  хэрэглээг нарийн тооцвол яаж ч бодсон энэ дүнд ойртох ч үгүй.

Харин судалгааны дүнгээр цалингийн орлого буурч тэтгэмжийн орлого өссөн гэсэн үнэнд арай ойртсон дүн гарчээ. Цалин авдаг ажиллах хүчний нэг хэсгийг сонгуулийн дүн, улстөржилтөөр ажлаас нь халж, нөгөө хэсэг нь ковидын үеийн эдийн засгийн хүндрэлээс шалтгаалж үүдээ барьсан хувийн хэвшилд ажилласагсад байсан. Тэдний ажилгүйдлийн тэтгэмж  тэтгэмжийн орлогыг хэдхэн сар л өсгөнө. Харин эрх баригчид бид 30 жилийн дараа сайхан амьдарна гэж сэрүүн зүүдэлж, сонгуулийн үеийн амлалтаа ч мартан ард иргэдээ баян амьдарч байгаа шүү гэж дамшиглаж суух. Аж ахуйн нэгжүүд нь үүдээ барьж, дэлгүүрийнх нь лангуу хоосорч, урд хилээ нээхийг хүлээсэн бизнес эрхлэгчид  санааширч суухад ядуурал буурсан гэдэг бол ёстой үнэн нийцэхгүй пи ар байх.